Wednesday, June 26, 2013

၀တၳဳထဲကအေဖ အေဖထဲက၀တၳဳ

ရင္ကိုလႈပ္ခါေစခဲ့ေသာ ျဖစ္ရပ္ေလးတစ္ခုက ကိုထက္၏                  ကတ္ေၾကးကိုင္ေသာ  လက္မ်ားကို ကေလာင္(ေဘာလ္ပင္) ကိုင္ေစခဲ့သည္။
သူတုိ ့လင္မယားဆုိင္သို ့ေရာက္လာခ်ိန္မွာ ေကာ္ဖီမစ္ပူပူေလး တစ္ခြက္ေသာက္မည္ဟု စိတ္ကူးျဖင့္ ဂတ္(စ္)မီးဖုိမွာ ေရေႏြးတည္ရင္းေစာင့္ဆုိင္းေနစဥ္ျဖစ္သည္။ အမ်ဳိးသမီးမ်က္နွာက ညိဳပုတ္ပုတ္ႏွင့္ သူ ့ေယာကၤ်ားကို မလြန္ဆန္ရဲ၍ ေပကပ္ကပ္ လုိက္လာရပံုမ်ဳိးျဖစ္သည္။ ေယာကၤ်ားမ်က္ႏွာကေတာ့ ေအးစက္ေသာမ်က္ႏွာျဖင့္ တစ္ခုခုကို ေသြးေအးေအးလုပ္ေတာ့မည့္ပံုမ်ဳိး
“အကို ဆံပင္ညွပ္မလုိ ့…..ရမလား”
ဟုလွမ္းေမးလိုက္ခ်ိန္မွာ သူခံတြင္းမွ လြင့္ထြက္လာေသာရစ္ေရႊရည္နံ ့ကို ရသည္။
“ဟုတ္ကဲ့……ရပါတယ္၊ ခင္ဗ်ားညွပ္မွာလား……”
“မဟုတ္ဘူး၊ သူညွပ္မွာပါ၊ ဒိုင္ယာနာေက…………”
“ဟာ …..ဆံပင္ရွည္ေတြ ႏွေမ်ာစရာၾကီး………….”
“ကိုခဲ၊ မလုပ္နဲ ့ေနာ္……..သူမ်ားဘာလုပ္လုိ ့လဲ……..”
အမ်ဳိးသမီးက လက္ကာ၍ ျငင္းဆန္ေန၏။ ငိုမလိုဟန္လည္းျပင္ေနသည္။ သို ့ေသာ္လူကေတာ့ ခံုေပၚေရာက္ေနပါျပီ။ ကိုထက္သူတုိ ့ႏွစ္ေယာက္အေျခအေနကို သိလုိက္ရသည္။ အမ်ဳိးသားက အမ်ဳိးသမီးကို မေက်နပ္ခ်က္တခုခုေၾကာင့္ ဆံရွည္မွ ဆံတုိညွပ္ပစ္မည့္သေဘာ။သူတုိ ့လင္မယားကို ကိုထက္ရင္းရင္းႏွီးႏွီးသိထားသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးကိုခင္သည္။ ကိုထက္က မသိမသာ ၾကား၀င္မိသည္။
“ကာယကံရွင္စိတ္ခ်မ္းသာမွ ညွပ္ပါရေစဗ်ာ”
“အုိ …..ရပါတယ္အကိုရာ၊ ကၽြန္ေတာ္မိန္းမ ကၽြန္ေတာ္ပိုင္တယ္……"ဟုဆုိကာတစ္ခုခုကိုလု္ိက္ရွာေနသည္။
"အကို မညွပ္ရင္ကၽြန္ေတာ္ညွပ္မယ္………ကတ္ေၾကးမရွိလုိ ့ကြာ”
ကိုထက္က ကတ္ေၾကးေတြ ေသာ့ခတ္သိမ္းထားသည္မုိ ့အျပင္မွာရွာမရ။ သူရွာေနသည္မွာ ကတ္ေၾကး၊ အမ်ဳိးသမီးက ကိုထက္ကိုအသနားခံသလုိၾကည့္သည္။ ဘာျဖစ္လာမွန္းအတိအက်မသိဘဲ ဘာမွမေျပာတတ္။ သို ့ေသာ္ အမ်ဳိးသားပံုက ဇြတ္လုပ္မည့္ပံုေပၚေနသည္။ ကိုထက္ မညွပ္ေပးလွ်င္ တခုခု လုပ္ေတာ့မလုိျဖစ္ေနသည္။ အေျခအေနပိုဆုိးကုန္မည္ဆုိးသျဖင့္ ေသာ့ယူကာၾကိယာမ်ားသိမ္းေသာ အံဆြဲကို ဖြင့္ေပးျပီး လက္ကတ္ေၾကးတစ္လက္ ထုတ္ေပးလုိက္မိ၏၊
“အကို……….ဒိုင္ယာနာေကညွပ္ရင္ ဘယ္နားေလာက္ကျဖတ္ရမွာလဲ”
ကိုထက္ဂုတ္နားကို လက္ျဖင့္ျပလုိက္၏။ သူကလွ်င္ျမန္စြာ ျဖတ္ခ်လိုက္သည္။ အမ်ဳိးသမီးမွာ အားမတန္၍ မာန္ေလွ်ာ့ရသလုိပံုႏွင့္ ျငိမ္ေနလုိက္သည္။
“ကဲ…………….ကတ္ေၾကးေပးဗ်ာ………..ညွပ္မယ္”
ကုိထက္က ကပ္ေၾကးေတာင္းေတာ့ သူကမေပး။
“အုိ……….ေခါင္းတံုးရိပ္ျပီး သီလရွင္၀တ္ေပးဦးမယ္”
ေျပာေျပာဆုိဆုိ ရႊတ္ခနဲ ညွပ္လုိက္သျဖင့္ ထိပ္ကြက္ၾကီးျဖစ္သြားေတာ့တယ္။ ကိုထက္ ဘာမွမေျပာသာေတာ့။ အမ်ဳိးသမီးမ်က္ရည္၀ဲ၍ သာေနရပါ၏။
“အမွတ္တရျဖစ္တာေပါ့………..ေခါင္းတံုးၾကည့္ျပီး ေနာင္တရေအာင္လုိ ့ေလ”
ကိုထက္ သူညွပ္ေနပံုကိုၾကည့္ျပီး
“ကဲ…….ညွပ္တာေတာ့ညွပ္ေပါ့……နားရြက္ထိမိဦးမယ္……….”
ဟုသတိေပးရ၏။
ေတာင္ေက်ာ္၊ ေျမာက္ေက်ာ္ ညွပ္ျပီးခ်ိန္မွာ
“ကဲ………….ေခါင္းတံုးရိပ္ေတာ့………”ဟု သူကေျပာသည္နွင့္ ကိုထက္ ေမာ္တာ ေခၚ လွ်ပ္စစ္ကတ္ေၾကးျဖင့္ စ၍ အေျပာင္ထုိးရေလေတာ့သည္။
ကိုထက္သည္ေမာ္တာထုိးရင္း အမ်ဳိးသားေျပာသည့္စကားကို ၾကားေနရ၏။
“သူေဖာက္ေနတာၾကာျပီ၊ သားသမီးေလးေတြ မ်က္နွာေထာက္ျပီး သီးခံေနတာ၊ အမွန္တကယ္ေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ္မိန္းမ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တယ္၊ မျပတ္နုိင္ဘူး၊ အဲဒါထက္ သားသမီးေလးေတြကိုပိုခ်စ္ရတယ္၊ ဒါေၾကာင့္သူ ့ကို ကၽြန္ေတာ္ အမ်ဳိးမ်ဳိး နားခ်ပါတယ္၊ သူနားမေထာင္ဘူး။”
သူတုိ ့အျဖစ္ကို ကိုထက္သေဘာေပါက္လုိက္ျပီ၊ သူက သူ ့မိန္းမမည္သူ မည္သူမ်ားနဲ ့အဘယ္ကာလမ်ားက တဲြခဲ့ပံုမ်ားကို ဆက္လက္ေျပာဆုိေလသည္။ ကုိထက္ကမူ အခ်ဳပ္သေဘာကို သိလုိက္ျပီမို ့ ဆက္ျပီးစိတ္မ၀င္စားေတာ့ပဲ…………သူ ့ရဲ ့ဖခင္စိတ္ဓါတ္ကိုသာ စိတ္ထဲမွ ဂုဏ္ျပဳခ်ီးက်ဴးေနမိပါေတာ့သည္။
ထုိအျဖစ္မ်ဳိးကို ဆရာဦးရန္ေအာင္ ေရးေသာ၀တၱဳတစ္ပုဒ္ငယ္စဥ္က ဖတ္ခဲ့ရဖူးပါသည္။ ၀တၳဳတုိျဖစ္သည္။ ေခါင္းစီးက အေဖ။ ဆရာဦးရန္ေအာင္၏အေဖ၀တၳဳတုိေလးသည္ ကိုထက္ဘ၀ကို ၾသဇာလႊမ္းခဲ့ပါသည္။
ထုိ၀တၳဳေလးမွာ မိခင္ျဖစ္သူက တစ္ျခားေယာကၤ်ားနဲ ့ေဖါက္ျပန္သည္။ ဖခင္ျဖစ္သူက ေဘးအေျပာကုိမယံုၾကည္သျဖင့္ ကိုယ္တုိင္စံုစမ္းသည္။ လက္ပူးလက္ၾကပ္မိေသာအခါ ရွဴးရွဴးဒိုင္းဒိုင္း မလုပ္ပဲ မိန္းမကုိ ၾကိတ္၍ဆံုးမ၏။ မရ။ လင္မယားခ်င္းကဲြကြာလုိက္ပါကလည္း သမီးေလးေတြခ်ည့္ ေမြးထားသူမုိ ့ သူတုိ ့ကေလးေတြရဲ ့ေနာင္ေရးကိုေတြးျပီး လူသိမခံခ်င္သည္ေရာ၊ မိခင္ရဲ ့အုပ္ထိန္းမႈ၊ ရင္ေငြ ့မ်ားကို ကင္းကြာမည္ကိုပါ ေတြးမိ၍ မကြာဘဲအတူေနခဲ့ေလ၏။ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ေျပာစရာရွိလွ်င္ သမီးမ်ားမွတဆင့္ေျပာေစရ၏။ ေဘးအျမင္မွာေတာ့ သူတုိ ့လင္မယားေပါင္းသင္းေနေလဟန္ရွိ၏။ ဤသို ့ႏွင့္ မိန္းမျဖစ္သူ အလ်င္ဆံုးပါးသြားေလ၏။ သမီးမ်ားႏွင့္ ဖခင္ၾကီးက်န္ခဲ့ရျပီး သည္အေဖပင္ မိဘႏွစ္ပါးစလံုး၏ တာ၀န္မ်ားကိုယူခဲ့ရေလသည္။ တေန ့ဖခင္ၾကီး မက်န္းမမာျဖစ္ခ်ိန္၌ သမီးအၾကီးဆံုးက ညီမမ်ားကို သူတို ့အေဖ မိဘေမတၱာၾကီးမားပံုကို ေျပာျပရင္း ဇာတ္လမ္းဖဲြ ့ထားေလသည္။ ထိုဇာတ္လမ္းေလး သည္ ကိုထက္ ရင္ထဲမွာ ယေန ့တုိင္မထြက္။ လင္မယားအဆင့္၌ ကဲြမည္ဟုၾကံမိတုိင္း ထိုဇာတ္လမ္းေလးထဲမွ ဖခင္ၾကီး၏ စိတ္ဓါတ္ကို သတိရေစပါသည္။
ကိုထက္ တုိ ့လင္မယား အဆင္မေျပၾကသည္မွာ အိမ္ေထာင္စက်ကတည္းက ျဖစ္ပါသည္။ ကုိထက္သည္ ပဲႏြယ္ကုန္းမွ ပဲခူး အမွတ္(၁)အ.ထ.က သို ့ေက်ာင္းလာတက္ရသူမို ့ ပဲႏြယ္ကုန္းအဆက္ျဖစ္ေသာသူတုိ ့အိမ္       မွာတည္း၍ ပညာသင္ခဲ့ရသည္။ သည္မွ       ရင္းႏွီးမႈရခဲ့ျခင္း။
တုိတိုေျပာရလွ်င္ ကုိထက္ဆယ္တန္းႏွစ္ႏွစ္က်ျပီး ေက်ာင္းမွထြက္ရကာ ဆံသဆုိင္ေလးဖြင့္ခဲ့သည္။ တစ္ႏွစ္ထပ္၍အျပင္မွ ေျဖသည္။ တစ္ဘာသာက်၍ စာေမးပဲြရႈံးခဲ့သည္။ သူႏွင့္လက္ထပ္ျဖစ္သည္။ စရိုက္သဘာ၀က ကဲြျပားသည္။ ကိုထက္ကစည္းကမ္းေကာင္းေသာမိဘအသိုင္းအ၀ုိင္းမွ ေပါက္ဖြားသည္သာမက စည္းကမ္းအလြန္ၾကီးေသာ ဆရာေတာ္တပါးႏွင့္ အတန္ၾကာအတူေနခဲ့ရသည္။ သူသည္အသားက်ေနေသာ ကိုထက္စည္းကမ္းမ်ားကို မလုိက္နုိင္။ သူကဖတဆုိးသမီး။ တစ္ဦးတည္းမုိ ့မိခင္ျဖစ္သူက အလုိလုိက္ထားခဲ့ရာမွ ဘာဆုိဘာမွ မလုပ္တတ္၊ မကိုင္တတ္၊ ထမင္းဟင္းခ်က္နည္းမ်ားသင္ေပးရ၏။ အိမ္ေထာင္ထိမ္းသိမ္းမႈညံ့၏။ ေသာက္ေရပင္ မွန္မွန္မျဖည့္။ ထမငး္မနပ္လုိက္၊ ေပ်ာ့လုိက္၊ ခ်ုိဳးတူးလုိက္၊ ဘယ္ပစၥည္း ဘယ္ေနရာႏွင့္သင့္သည္ကိုလည္းနားမလည္။ ထဘီေလွ်ာ္တုံးေပၚမွာ မ်က္ႏွာ သုတ္ပု၀ါေလွ်ာ္ လွ်င္ ေလွ်ာ္သည္။ ဘုရားပန္္း ၀ယ္လာျပီး မလဲျဖစ္၍ ညွဳိးကုန္တတ္သည္။ ဟင္းခ်က္စရာသားငါးေတြ အလြယ္ထားျပီးဟုိဟုိဒီဒီထြက္လုိ ့ေၾကာင္စားသည္လည္းရွိ၏။ ေခြးဆဲြသည္လည္းရွိ၏။ ေစ်းတစ္ခါထြက္၀ယ္
လွ်င္ တည္ထားခဲ့ေသာ ထမင္းအုိးကိုေမ့တတ္သည္။ ထိီး၊ ဖိနပ္ေပ်ာက္သည္မွာ ခဏခဏ၊ ၾကာေတာ့ ကုိထက္ စိတ္မရွည္။ ေျပာမိဆုိမိရာမွ ျပန္ေျပာသျဖင့္ ရိုက္မိ၊ အိမ္ေပၚမွဆင္း၊ လုိက္ျပီး ေခ်ာ့ေခၚရ၊ စီးပြားပ်က္၊ ေတာ္ေတာ္အဆင္မေျပခဲ့။ သားသမီးမ်ားရလာေသာအခါတြင္လည္းမျပဳစု၊ မေစာင့္ေရွာက္တတ္။ ထုိသားသမီးမ်ားကို မိခင္တပုိင္းျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ရသည္မွာ ကိုထက္သာ။ စိတ္ဆုိးရန္ျဖစ္ၾကသည့္အခါ ကေလးေတြႏွင့္ကိုထက္ ကသီကရြဲ က်န္ခဲ့သည့္ အၾကိမ္မ်ား ကလည္း မနည္းေတာ့။ ေနာက္ဆံုးအိမ္ေပၚကဆင္းတုိင္း စီးပြားေရးထိခု္ိက္ရ၊ မိမ္ိမွာလည္းစိတ္ထိခိုက္ခဲ့ရ၊ စိတ္ေ၀ဒနာမ်ားစဲြကပ္ခဲ့ရျဖစ္သည္မုိ ့သည္တစ္ခါဆင္းလွ်င္ လုိက္မေခၚေတာ့ဟုေၾကညာထားရေတာ့သည္။
အဆိုးဆံုးသေဘာထားကဲြလဲြမႈမွာ စာအုပ္တုိက္ႏွစ္ခုမွ ထုတ္ေ၀ရန္ စရံေပးျပီး ၀ယ္ယူထားေသာစာမူမ်ား မထုတ္ျဖစ္ေတာ့၍ ျပန္ယူခဲ့ရာ ရွဲဒိုး၀ယ္မည့္သူက ေပၚလာသည္။ သူကေရာင္းလုိသည္။ ကိုထက္ကမေရာင္းခ်င္။ ဘ၀ႏွင့္ ရင္းထားရေသာ စာမူမ်ားကို ရင္ေသြးပမာ သေဘာထားသည္။ အလကားလည္းမေပးလုိ။ ေငြျဖင့္လည္းမေရာင္းနုိင္။သည္မွာပင္ သေဘာထား အၾကီးအက်ယ္ကဲြျပီး ကိုထက္စာေပကိစၥမ်ားကို သူပစ္ပယ္ေလေတာ့သည္။ ယခင္ကလုိ စာမူဖတ္ေပးျခင္း၊ မအားလပ္သည့္အခါ ေဘးမွ စာဖတ္ျပျခင္းမ်ား မျပဳေတာ့သည့္အျပင္ စာေပကိစၥ စကားစလွ်င္အနားမွ ထသြား၏။ အသံုးလုိသည့္အခါ ဆဲြသံုးရန္ အၾကမ္းေရးျခစ္ထားေသာစာမူမ်ားကိုပင္ ပိႆာခ်ိန္ေစ်းျဖင့္ ေရာင္းစားတတ္ခဲ့ေလျပီ။ထုိမိန္းမကို ကိုထက္စိတ္နာလာသည္။ သူကလည္း ကိုထက္ျပဳသမွ် အေကာင္းမထင္ေတာ့။ ေနာက္ဆံုးဥပုဒ္ေစာင့္၊ တရားစခန္း၀င္သည္ကိုပင္ ဘာအကူအညီမွ မေပးေတာ့။ ထိုသို ့ႏွင့္စိတ္၀မး္ကဲြစရာေတြ တစ္စတစ္စႏွင့္ တစ္စမ်ားျပီးအဖုအထစ္ေတြ ျပည့္လာသည္။ သို ့ႏွစ္ဦးစလံုးက အတူေနထုိင္ရန္ မလုိလားေတာ့။ သုိ ့ျဖင့္အိမ္ေထာင္ေရး ျပိဳကဲြေတာ့မည္ကိုကဲ့သို ့ အၾကိမ္ၾကိမ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ကေလးမ်ားကို ငဲ့ညွာရသည္မို ့ အိမ္ေထာင္ေရးျပိဳကဲြမည္ကို ကိုထက္မလုိလား။ယၾတာေခ်သည့္ သေဘာျဖင့္ ခဲြေနၾကသည္။ သူႏွင့္ကေလးမ်ားက အင္းတေကာ္မွာ ကိုထက္က ရန္ကုန္မွာေနသည္။ မိသားစု တစ္ပတ္တစ္ခါဆံု၍ အိမ္ေထာင္ေရးသာယာမႈကို ရယူၾကသည္။ နီးတက်က္က်က္ ေ၀းတသက္သက္ ဆုိသကဲ့သို ့ရွိလိမ့္မည္ဟု ကိုထက္ေမွ်ာ္လင့္သည္။သို ့ေသာ္သူကတပတ္တခါ ျပန္ဆံုေသာလင္သားကိုဂရုမစိုက္၊ သူ ့ဘာသာေရးအသင္းမ်ားႏွင့္ ဓမၼစၾကၤာသြားရြတ္ေနျခင္း ေက်ာင္းေ၀ယ်ာ၀စၥသြားလုပ္ေနျခင္း သူ ့လုိအပ္ခ်က္(ကိုထက္မတတ္နိုင္သည္မ်ား) ကိုမရ၍ စိတ္ေကာက္ျပီး တျခားအိမ္တြင္  သြားအိပ္ေနျခင္း  မ်ားျပဳလုပ္ေနခဲ့သည္။ ကိုထက္ အိမ္ျပန္ရသည္မွာ လြယ္ကူသည္ေတာ့မဟုတ္ပါ။ ကားအခက္အခဲႏွင့္အခ်ိန္္ မလံုေလာက္မႈမ်ားၾကားမွ ဆုိင္ပိတ္ရက္တစ္ပတ္တစ္ရက္ကို အသံုးခ်ျပီး ျပန္ရျခင္းျဖစ္၏။ သူကလြယ္လြယ္ေတြးေနသျဖင့္ “ငါျပန္လာရတာလြယ္တာမဟုတ္ဘူး ဒီအတုိင္းလုပ္ေနရင္ငါျပန္မလာေတာ့ဘူး၊ ေငြပဲပို ့ေပးမယ္” ဟုေျပာဆုိမိ၏။သူသည္ဂရုမစုိက္၊ ဆုိးျမဲဆုိး၍ ေနေလသည္။ မိသားစု မျပိဳကဲြေ စလို၍ ျပဳျပင္ရန္ ေတာင္းပန္ေသာ္လည္း သူကမျပဳျပင္။ကိုထက္သည္သူ ့အေပၚမ်ားစြာ စိတ္ပ်က္မိသည္။ သို ့ေသာ္သူမရွိလွ်င္ သည္ကေလးမ်ား ျပဳစုမည့္သူမရွိ။ ကေလးမ်ားမွာလည္း မိခင္၏ရင္ေငြ ့ကိုလႈံရမည္မဟုတ္။ သူ တုိ ့ေလးေတြဘ၀နာေခ်ေတာ့မည္ဟုေတြးမိရာ ကဲြကြာဖုိ ့ခက္၏။ ဆရာဦးရန္ေအာင္ဖဲြ ့ဆုိေသာ ၀တၳဳတုိေလးမွဖခင္ၾကီးသည္ ကိုထက္အေတြးတြင္ ေပၚလာျပီး “က်ဳပ္ကိုၾကည့္စမ္းပါ- မိတ္ေဆြ” ဟုေျပာေနသေယာင္လည္းရွိ၏။ ဤသို ့ျဖင့္ပင္ မိမိဘ၀ကို အနစ္နာခံျပီး ကေလးမ်ားအေရးကို ေရွ ့တန္းတင္ခဲ့ရေလေတာ့သည္။

ကိုထက္ ထက္ဆိုးေသာ ဖခင္တစ္ဦးကိုလည္း ေတြ ့ဖူးေသး၏။ ထုိဖခင္ၾကီးကား ေက်ာင္းဆရာ လူထြက္ၾကီးလည္းျဖစ္၏။ သားသမီး ငါးေယာက္ရွိ၏။ သားတစ္ေယာက္၊ သမီးေလးေယာက္ျဖစ္၏။ သူ၏ဇနီးမွာ ရုပ္ရည္ေခ်ာေမာလွပ၏။ ေရႊ၊ေငြ၊လက္၀တ္ရတနာအျမဲ၀တ္၍ ၀တ္ေကာင္းစားလွတုိ ့ျဖင့္ သနပ္ခါးဖံုေနေအာင္ လိမ္းျခယ္ျပီး ပဲြလမ္းသဘင္တုိ ့ကို   တစ္ကုိယ္တည္း               လွည့္လည္တတ္၏။
သူသေဘာ က်ေသာ ငယ္ရြယ္သူေယာကၤ်ားသားေလးမ်ားႏွင့္ ေတြ ့လွ်င္ ေလးငါးလ လုိက္သြားတတ္၏။ ပစၥည္းမ်ား ကုန္ေသာအခါ အိမ္ျပန္လာ၏။ သူအၾကိမ္ၾကိမ္ျပဳလုပ္ေသာ္လည္း သူ ့လင္ေယာကၤ်ားျဖစ္သူေက်ာင္းဆရာေဟာင္းၾကီး လက္ခံျမဲ၊ ခြင့္လႊတ္ျမဲ၊ သူကေျပာသည္မွာ- “လက္မခံရင္ကေလးေတြ အေမေခၚစရာမရွိမွာ စိုးလုိ ့ သူျပန္လာေနသမွ် လက္ခံေနရမွာပဲ” ဟူသတည္း။
ကိုခဲ ကသူ ့မိန္းမႏွင့္ပတ္သက္သည္မ်ားကို ဆက္ေျပာေနခုိက္ ကိုထက္အေတြးထဲ ဆရာဦးရန္ေအာင္၏ အေဖ ႏွင့္ ေက်ာင္းဆရာလူထြက္ ဖခင္၊ ျပီးေတာ့ သားတုိ ့သမီးတုိ ့ရဲ ့အေဖ(ကိုထက္) အေၾကာင္းေရာက္သြားခဲ့သည္။ လက္မွလည္း ေမာ္တာကိုင္ကာ အမ်ဳိးသမီးေလး၏ ဆံပင္ကို တတ္နုိင္သမွ် ေျပာင္စင္ေအာင္ ထုိးေပးေနမိ၏။ ျပီးဆံုးေသာအခါ ကိုခဲက ……..
“အကိုေရ……..ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သားသမီးေလးေတြကိုလည္းခ်စ္၊ မိန္းမကိုလည္းခ်စ္လုိ ့ တစ္ေန ့တစ္ေထာင္နဲ ့မေလာက္ရင္ ႏွစ္ေထာင္ရွာေပးမယ္။ ခု……….ဒီလထဲမွာ မေလးကိုသြားေတာ့မယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ ့ကိုေျပာရတယ္။ ငါကေရွ ့ကရွာေပးမယ္။ မင္းကေနာက္ပိုင္းက လံုေအာင္တာ၀န္ယူ ကေလးေတြတာ၀န္ကို မလစ္ဟင္းေစနဲ ့၊ သူ ့အေကာင္နဲ ့သြားေတြ ့တာ ကၽြန္ေတာ္ဒိီကိုျပန္ေခၚခဲ့တာဗ်ာ။ သူ ့အေကာင္ကလည္း အားမကိုးေလာက္ပါဘူး။ ေယာကၤ်ားေလးကေတာ့ ရရင္ဘယ္ျငင္းမလဲ။ သူ ့ေကာင္က အလုပ္သမား၊ သူ ့ဆိုင္ရွင္ ကေျပာလုိက္တယ္။ ခင္ဗ်ားမိန္းမ ခင္ဗ်ားနိုင္ေအာင္ထိန္းတဲ့ ဟုတ္တယ္ေလ ကၽြန္ေတာ္ထိန္းရမွာပဲ ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တယ္ ကေလးေတြကိုလည္း မိေထြးနဲ ့မေနေစခ်င္ဘူး ဒါေၾကာင့္သူ ့ကိုအမုန္းခံျပီးခ်စ္တာ သူကၽြန္ေတာ္ကို မုန္းလုိ ့သတ္လဲ ကၽြန္ေတာ္ေသရဲတယ္ ကေလးေတြကိုေတာ့ အေမရင္းနဲ ့ပဲေနေစခ်င္တယ္”
“ဟုတ္သားပဲကြယ္ ညီမကလဲကိုယ့္သားသမီးေလးေတြမ်က္ႏွာေထာက္ဦးမွေပါ့ အၾကီးဆံုးမေလးက ဆယ္တန္းေတာင္ေရာက္ျပီဆုိ ကေလးေတြမ်က္ႏွာငယ္ကုန္မွာကိုစဥ္းစားဦး”
“ကၽြန္ေတာ္ကသြားေတြ ့ခ်င္လည္းေတြ ့သူကမွမျပတ္နုိင္တာ ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္နဲ ့အခါနဲ ့သြား ကေလးေတြ ၀တၱရား မပ်က္ေစနဲ ့လုိ ့ေျပာသားပဲ”
“ေအးကြယ္ ဒီလုိလင္သားမ်ဳိး ရွာၾကည့္ပါဦး သေဘာထားသိပ္ၾကီးလြန္္းပါတယ္ တုိ ့ေတာ့စိတ္ထားေသးသိမ္တယ္ေျပာခ်င္ေျပာ ဒီေလာက္ထိ သေဘာထားမၾကီးနုိင္ဘူး ဒီကိစၥမ်ဳိးဆုိတာ တစ္ရာမွာ တစ္ေယာက္ေတာင္ ခြင့္လႊတ္နိုင္ခဲၾကပါတယ္ သူ ့ဘက္ကေကာင္းေတာ့လည္း ကိုယ့္ဘက္က နားလည္သင့္ပါတယ္”  ထုိအမ်ဳိးသမီး ဘာမွမေျပာေတာ့။ ေခါင္းငံု ့၍သာျငိမ္ေနပါေတာ့သည္။
ကိုထက္သည္ ဦးထုပ္တစ္လံုးအပိုရွိသည္ႏွင့္ သူ ့ဦးေခါင္းေျပာင္ေျပာင္ၾကီးကို စြပ္ေပးလု္ိက္၏။
“သြားၾကေတာ့…………….ယူသြားေတာ့”ႏွစ္ေယာက္သားမေႏွးမျမန္ မွန္မွန္ထြက္သြားၾကေလသည္။
ကိုထက္မွာ         သူတုိ ့ေနာက္ေက်ာျပင္မ်ားကိုၾကည့္ရင္း  ရင္မွာ လႈပ္ခတ္၍ က်န္ခဲ့ပါသည္။
ကိုထက္ သားသမီးမ်ား မ်က္ႏွာေၾကာင့္ သူတုိ ့အေမကိုမကဲြကြာခ်င္ေသာ္လည္း တစ္ေန ့တြင္ကဲြျဖစ္ေအာင္ကဲြခဲ့ရ၏။ သေဘာထားကဲြလဲြမႈမွာ အိမ္ေထာင္သည္သားသမီးမ်ားကို ပညာသင္ အရင္းအႏွီး တတ္နိုင္သမွ် ထုတ္ေပးထားျပီးပါလွ်က္ မက်န္းမာေသာကိုထက္ ရွာထားသည့္ ေငြေၾကးမ်ားျဖင့္ေထာက္ပံ့ေနေစခ်င္သည္။ သူတုိ ့အရြယ္ေရာက္ျပီးလုပ္စားတတ္ေအာင္ စီစဥ္ေပးထားပါလွ်က္ သူတုိ ့ေပါ့လုိ ့မသံုးေလာက္ မစားေလာက္ ျဖစ္ေနၾကသည္ကို ကိုထက္က တာ၀န္ယူေပးရဦးမည္ဆုိ၏။ ကိုထက္က လက္မခံ။ သူတုိ ့က အရြယ္ေရာက္သည္နွင့္ မိဘကိုျပန္မၾကည့္ေတာ့ဘဲသူတုိ ့လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ကုန္ၾက၏။    သူတုိ ့ကိစၥေၾကာင့္လင္မယားခ်င္း ျပႆနာ
တက္သည္။ အိမ္ေဆာက္ရန္ စုေဆာင္းထားေသာ ေရႊစ၊ ေငြစေလးမ်ားကို ယူ၍အိမ္ေပၚမွ ခုိးဆင္းသြားၾကသည္။ ကိုထက္ကို အိပ္ေဆးခပ္ခဲ့သည္။ တစ္လခန္ ့ၾကာမွျပန္လာသည္။ ပစၥည္းေတြျပန္ေတာင္း၍ မရေတာ့။ သူတုိ ့အတြက္ အိမ္ေဆာက္ေပးမည့္ ပစၥည္းမ်ားကိုျဖိဳဖ်က္သည္မွာ သူတုိ ့ကိုယ္ သူတုိ ့ဖ်က္ျခင္း။ ကြာခုိင္း၍ကြာေပးလုိက္သည္။ ကိုထက္မွာ က်န္သည့္ပစၥည္းေလးနဲ ့သူယူသြားသည့္ပစၥည္း အတူျဖစ္၍ ၾကိဳက္တာယူ ဆိုေတာ့ သူယူျပီးသား ပစၥည္းဘဲယူမည္ဆုိကာ ပစၥည္းခန္းျဖတ္လုိက္သည္။ လင္မယားကဲြျပီးေသာ္လည္း လက္လြတ္ကုန္ျပီျဖစ္တဲ့ ကေလးမ်ား အေမေခၚစရာမရွိျဖစ္မည္ကို စဥ္းစား၍ ေနစရာအိမ္တလံုးျဖစ္ေအာင္ေဆာက္ေပးလုိက္ရ၏။ ရံဖန္ရံခါ ေငြလုိလွ်င္       ကေလးမ်ားမွ တဆင့္ ေပးရေသး၏။   ဒီထက္ေတာ့ ကိုထက္        မေကာင္းနုိင္။
အေဖျဖစ္ရေသာ ဘ၀တြင္ ဗိုက္ထဲမွ ေမြးမထုတ္ရေသာေၾကာင့္ သားသမီးမ်ားအေပၚ ေက်းဇူးမၾကီး ဟုတြက္၍ရမည္ေလာ။ ၀မ္းနဲ ့မလြယ္ခဲ့ရေသာ္လည္း ရင္ေသြးမ်ားျဖင့္ရင္းခဲ့ရေသာ ဖခင္မ်ားသည္လည္း ရင္ေသြးေလးမ်ားကို သူတုိ ့တတ္နုိင္စြမ္းသည္ထက္ပို၍ ေမတၱာၾကီးမားလွသည္ကို စဥ္းစားသင့္လွေပေတာ့သည္။
(မႏၱေလးသား စာေရးဆရာၾကီးတစ္ဦး၏ စာေပေဆာင္းပါး ေခါင္းစည္းနွင့္ဤ၀တၳဳေခါင္းစည္း ဆင္တူယုိးမွားျဖစ္ေနသည္ကို ခြင့္လႊတ္ၾကပါရန္…………….)
၈-၉-၂၀၀၂
ေရးသားသူ။ ။ျမသန္းလင္း
ျမသန္းလင္း အျမင့္ဆံုး အမိုးေအာက္က အရိပ္မ်ား ဘ၀ရသ၀တၳဳတုိစုစည္းမႈ စာအုပ္မွကူးယူတင္ျပပါသည္။

Sunday, June 23, 2013

နယ္လြန္္ႏွလံုးသားမ်ား


ေရေျမြဆုိတာသိရက္နဲ ့
ရုိက္သတ္ၾကတယ္။
လက္ေျမွာက္ထားကာမွ
ခလုတ္ႏွိပ္တယ္။
ပန္းေပးျပီဆုိမွ
နင္းေခ်ပစ္တယ္။
မဲပါတယ္ဆုိမွ
အနက္ထပ္အုပ္
အဟုတ္စိတ္ညစ္စရာပဲ။

ေရးသားသူ။ ။ျမသန္းလင္း
ျမသန္းလင္း သစ္ပင္ငယ္တစ္ပင္၏ဖူးပြင့္ျခင္း ကဗ်ာစာအုပ္မွကူးယူတင္ျပပါသည္။

ခ်စ္သူတို ့ေတး


ေႏြေရာက္ေတာ့
ရြက္၀ါေၾကြ ေႏြဥၾသနဲ ့
ကိုအံ့ၾကီးရဲ ့မိန္ရာသီ
မုိးေရာက္ေတာ့
ကိုျမၾကီးရဲ ့မိုးသီခ်င္း
ေဆာင္းေရာက္ေတာ့
ကိုသန္းလႈိင္ရဲ ့
တစ္ေဆာင္းသစ္ျပန္ျပီ
အစခ်ီေတးစု
ဥတုရာသီအလုိက္ ဖြင့္ၾကတယ္။

ေတးအမည္ ဘယ္လုိပဲ ေျပာင္းေျပာင္း
အနွစ္သာရကေတာ့ အခ်စ္အေၾကာင္း
ေျပာင္းတာက ရာသီပဲ
ေႏြ၊ မုိး၊ ေဆာင္းမွာ အခ်စ္ေတြပိုကဲ
ကမာၻေပၚမွာေတာ့
စစ္ေတြက တသဲသဲ
အခ်စ္နဲ ့စတဲ့ ကမာၻၾကီးကို
စစ္နဲ ့အဆံုးသတ္ခ်င္ၾကျပီလား
ယမ္းေငြ ့ေတြကမ်ား။

ေရးသားသူ။ ။ျမသန္းလင္း
ျမသန္းလင္း သစ္ပင္ငယ္တစ္ပင္၏ဖူးပြင့္ျခင္း ကဗ်ာစာအုပ္မွကူးယူတင္ျပပါသည္။

မွိတ္တုတ္ၾကယ္


အနီးက ၾကယ္စင္ေလးေတြ
ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတာ
သတိထားမိတုိင္း
ေရွ ့ခရီးကို လွမ္းျမင္မိခဲ့။
လမင္းနဲ ့အတူ
ၾကယ္ျဖဴအမ်ား
ပြင့္ေ၀သြားခဲ့ၾကတာ ညမ်ားစြာ
ေမ့နုိင္စရာ မရွိခဲ့ေပမဲ့
မွိတ္တုတ္ၾကယ္ တစ္လံုးအဖုိ ့
လက္တုိ ့နႈတ္ဆက္မဲ့သူေတာင္ မရွိခဲ့။

ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္
ကမၻာေျမျပင္ေပၚက
အလင္းဓါတ္ေတြထဲမွာ
သူ ့အလင္းတစ္စက္
ဆင္းသက္ေနသမွ်
ရွင္သန္ခဲ့ရတာ အဓိပၸါယ္ရွိမွာ
ခရီးဆက္မႈမွာ............
အားမာန္တုိ ့မခန္းေျခာက္ေသးပါ။ ။

ေရးသားသူ။ ။ ျမသန္းလင္း
ျမသန္းလင္း သစ္ပင္ငယ္တစ္ပင္၏ဖူးပြင့္ျခင္း ကဗ်ာစာအုပ္မွ ကူးယူတင္ျပပါသည္။

ကေလး "က"


ဘ၀ေပးအေျခအေနေၾကာင့္
ဦးေႏွာက္၀မ္းစာ မဖူလံုခဲ့တာ
၀ါသနာနဲ ့ ယံုၾကည္မႈအတြက္
အင္အားခ်ိနဲ ့ခဲ့တာပါပဲ
၀ါသနာကို မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္ေလာက္
သေဘာထားခဲ့တာေတာ့မဟုတ္။

လက္ခ်ဳိး ေျခခ်ဳိး ေလးေတာင္မတတ္ပဲ
ဇာတ္ခုံေပၚတက္ခဲ့ရမလားလုိ ့
အျပစ္တင္ၾကလဲ ခံရမွာပဲ။

ေျပာပါရေစ.......
ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ ့ ကခုန္မႈကို
ကေလးခ်စ္တဲ့ လူေတြကေတာ့
အားေပးၾကမွာပဲ။

ဒါဟာ.............
တုိ ့ရဲ ့အင္အားပါပဲ။


 ေရးသားသူ။ ။ ျမသန္းလင္း
ျမသန္းလင္း သစ္ပင္ငယ္တစ္ပင္၏ဖူးပြင့္ျခင္း ကဗ်ာစာအုပ္မွ ကူးယူတင္ျပပါသည္။

အသည္းအသက္


တုိင္မပါရင္ အိမ္တစ္လံုးမျဖစ္သလုိ
ကုိယ့္ဘ၀မွာလည္း မင္းမပါရင္ မျဖစ္ဘူး။
ေရမရွိရင္ ငါးကေလးေတြ မရွင္သန္နုိင္သလို
ကိုယ့္ဘ၀လည္း မင္းမရွိရင္ မရွင္သန္နုိင္ဘူး။
သစ္ပင္မရွိရင္
ေတာေတာင္လည္း မစိမ္းလန္းနုိင္သလုိ
ကိုယ့္ဘ၀လည္း မင္းမရွိရင္ မစိုျပည္နုိင္ဘူး။
ေန၊ လ၊ ၾကယ္၊ တာရာတုိ ့မရွိရင္
ေကာင္းကင္ျပာၾကီး မတင့္တယ္သလုိ

ကိုယ့္ဘ၀လည္း
မင္းမရွိရင္ မတင့္တယ္နုိင္ဘူး။
ေက်ာက္သံပတၱျမား(ရတနာ)ရွိတဲ့ေျမဟာ
တန္ဖိုးပိုျမင့္သလုိ
မင္းရွိတဲ့ ကိုယ့္ဘ၀လည္း
ပုိျပီးျပည့္စံုနုိင္မွာပါကြယ္။

ေရးသားသူ။ ။ျမသန္းလင္း
ျမသန္းလင္း သစ္ပင္ငယ္တစ္ပင္၏ဖူးပြင့္ျခင္း ကဗ်ာစာအုပ္မွကူးယူတင္ျပပါသည္။

တံု ့လွယ္မႈမ်ား


မုိးေရစက္ကေလးေတြကို
မုိးပန္းကေလးေတြက
ေက်းဇူးစကားဆုိေတာ့
မုိးစက္ကေလးေတြကလည္း
အလွအပနဲ ့ရနံ ့မ်ားေပးေ၀ၾကတဲ့
မုိးပန္းကေလးေတြကို
ေက်းဇူးတင္ၾကတယ္။

သစ္ပင္ကေလးေတြက
ကမာၻေျမျပင္ကို ေက်းဇူးစကားဆိုေတာ့
ကမာၻေျမျပင္ကလည္း
သစ္ပင္ကေလးေတြေၾကာင့္
သူ ့တစ္ကိုယ္လံုးေအးျမ
ျငိမ္းခ်မ္းေနရတာပါလုိ ့
ေက်းဇူးစကားဆုိျပန္တယ္။
တံု ့လွယ္ေက်းဇူး
အထူးသိၾက၊ ဤေလာက၀ယ္
လွပစုိျပည္၊ စိမ္းလန္းေ၀လွ်က္
ဤေျမ၊ ဤေရ၊ ေလ၊ ေန သင့္မွ်
ခ်မ္းျမၾကည္သာ ရွိလိမ့္တကား။


 ေရးသားသူ။ ။ျမသန္းလင္း
ျမသန္းလင္း သစ္ပင္ငယ္တစ္ပင္၏ဖူးပြင့္ျခင္း ကဗ်ာစာအုပ္မွကူးယူတင္ျပပါသည္။

တမ္းတတယ္ေမ


လြမ္းေမာတမ္းတ ေသာကရင္မွာ
ႏွစ္လႊာအသည္း ေဆြးေျမ့ေလာင္ကြ်မ္း
ကၽြမ္းပေစေလ ရင္၀ယ္ႏွစ္ၿခိဳက္
ႏွဳတ္ဆိတ္လြမ္းေမာ ေသာကရက္ရွည္
တမ္းတတယ္ေမ ။

ပူေလာင္ေသာက လြမ္းတသသနဲ ့
ဖြင့္ဟမေျပာ ႏြမ္းေမာဆူးစိုက္
ႏွစ္ၿခိဳက္ေက်နပ္ ရုန္းထြက္လြတ္ေျမာက္
မႀကိဳးစားခ်င္ ။

တမ္းတျခင္းဟာ ရင္မွာျမတ္ႏိုး
ေသာကေတာ၀ယ္ ေၾကြပေစေလ
အသည္းေတြလည္း…………
ကြယ္ - - - - - တမ္းတတယ္ေမ - - - - ။ ။
ခိုင္လင္း(ေမဃ၀တီ)
ေမ ၊ ၁၈ ၊ ၂၀၁၀

ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္လံုး သူ ့အဆံုးအျဖတ္


ကၽြန္ေတာ့္အသက္ႏွစ္ဆယ္ခန္ ့က
မ်က္လံုးထဲျမင္တဲ့အတိုင္းေျပာေတာ့
"မင္းအျမင္ နည္းနည္း တိမ္းေခ်ာ္ေနတယ္တဲ့"။

ကၽြန္ေတာ့္အသက္ ငါးဆယ္ေက်ာ္မွအျမင္အတိုင္း
ေျပာေတာ့ သူက "မင္းအျမင္တည့္သြားျပီး" တဲ့။

တကယ္ဆို...........
ဒီပံုကိုၾကည့္တာ
တစ္ဘ၀ထဲမွာ ႏွစ္ခါ
ဘယ္အျမင္ဟာ အမွန္ျဖစ္ႏုိင္မလဲ။ ။

ေရးသားသူ။ ။ ျမသန္္းလင္း
ျမသန္းလင္း သစ္ပင္ငယ္တစ္ပင္၏ဖူးပြင့္ျခင္း ကဗ်ာစာအုပ္မွကူးယူတင္ျပပါသည္။

ဘ၀ရဲ့ေႏွာင္ႀကိဳး


+ ေသာက ရပ္၀န္းထဲက
ခ်စ္ႀကိဳးေတြကို ျဖတ္ေတာက္
လြတ္ေျမာက္ခ်င္ေပမယ့္
ငါ့ႏွလံုးသားမွာ
သံေယာဇဥ္ေတြ တရစ္ၿပီး တရစ္
ရစ္ပတ္ေႏွာင္ဖြဲ ့
အို ေျပးမထြက္ရဲပါ ။
+ ငါ့အတၱဟာ
ငါ့ရင္ကို ျပန္ေလာင္ကြ်မ္း
မိုးလိုရြာေနတဲ့ အနမ္းေတြလည္း
သက္မဲ့တခုလို ရင္မွာခံစား
ေလာင္ကြ်မ္းသြားတဲ့ ႏွလံုးသားအစံုကို
ေၾကကြဲစြာ ေငးၾကည့္ေနမိတယ္ ။
+ အထပ္ထပ္ လႊမ္းၿခံဳခံထားရတဲ့ေသာကေတြၾကားက
အတၱေတြ တခုၿပီး တခုေမြးဖြား
သံေယာဇဥ္ေတြနဲ ့ ယက္လုပ္ထားတဲ့
ဒီ အတၱေတြဟာ
ခါးသက္တဲ့ဘ၀အတြက္
ထြက္မေျပးရဲတဲ့
ဘ၀ရဲ ့ေႏွာင္ႀကိဳးေတြပါေလ ။ ။
၁၃ ၊ ၈ ၊ ၁၁
(၃၈)ႏွစ္ျပည့္ အမွတ္တရ ေရးဖြဲ ့ျခင္း
ခိုင္လင္း(ေမဃ၀တီ)

ခရီးသည္ၾကီးမ်ား


ဥာဏ္ပညာနည္းေတာ့
ခႏၶာလဲျပီး ကံၾကမၼာေၾကြးဆပ္
ေဘးအထပ္ထပ္နွင့္အရပ္ရပ္စံုစြာ
ဘံုဓမၼတာသေဘာနဲ ့
ၾကံဳရာဆံုရာေမွ်ာခဲ့ၾကသံသရာခရီး
ရန္ဘယာ (အို နာ ေသ ေဘး)ဆီးလည္း
အၾကံဟာမျပီးေသးသမို ့
ခရီးေ၀းသို ့နွင္ၾကဦး။

အရူးထလုိက္ပံုမ်ား
ႏွစ္ဦးႏွစ္၀အေဖာ္ေတြနဲ ့
ေပ်ာ္ေနခဲ့ အသီးသီး။
သည္ခရီး သည္လိုႏွင္ေတာ့
ဘယ္အေၾကာ့ဘယ္လိုလ်င္
တကယ္ကိုပင္ကူးေသာ္လည္း
အရူးအေဖာ္ အတဲြေတြပါသမုိ ့
အထူးေပ်ာ္တဏွာရယ္ဆင့္ေလာင္း။
သင့္အေၾကာင္း သင္မသိ
မျမင္မိ "ေလးသစၥာ"
"ေျမးခ်စ္တာ" ေတြပါေပါင္းလုိက္ေတာ့
အေၾကာင္းဆိုက္ခဲ့ ရန္ဘယာေထာင္း
(ဒီမေလ...) မေကာင္းလုိက္တဲ့သံသရာအေၾကာင္း။ ။
 

ေျမးခ်စ္ဘုိးဘြားမ်ားသို ့
 


ေရးသားသူ။ ။ ျမသန္းလင္း
ျမသန္းလင္း သစ္ပင္ငယ္တစ္ပင္၏ဖူးပြင့္ျခင္း ကဗ်ာစာအုပ္မွကူးယူတင္ျပပါသည္။

ျမစ္ဖ်ားခံရာ


ကဗ်ာရင္ခြင္မွာ
ကဗ်ာႏို ့ခ်ဳိကို သဲၾကီးမဲၾကီး ေသာက္စုိ ့ရင္း
ဟုိးအေ၀းက စကားေျပ အခ်ဳိရည္ျပင္းရွရွ
တစ္က်ဳိက္မွ်ွ ေသာက္ခ်င္မိ
လက္ရွိဘ၀က အခ်ိန္မိုးေခါင္ေလေတာ့
ရင္ဘတ္ထဲက ေတာင္းဆိုမႈ ေလထုထဲေမ်ာပါ။

အခ်ိန္ဒီေရ ျပန္မတက္ အခက္ႏွင့္ၾကံဳေနစဥ္
ရင္ထဲက ေ၀ဒနာထု ကဗ်ာမႈျပဳမိျပန္
ကဗ်ာဥာဏ္ ရွင္သန္မႈ နည္းေလေတာ့
စုတ္ဖြာဖြာ အနားသတ္နဲ ့
ျပားခ်ပ္ခ်ပ္စေကာတစ္ခ်ပ္လို
ထမင္းေျခာက္ပဲ လွမ္းလုိ ့ရေတာ့မေပါ့
ဆန္ျပာလို ့ ဖြဲထြက္မည္မဟုတ္။
တကုတ္ကုတ္
ေရးထုတ္တဲ့ က်ဳပ္ကဗ်ာ
စင္ေတာ္မတင္လည္း
ရင္ထဲက ျမစ္ဖ်ားခံရင္
ရင္ထဲကို စီးဆင္းလိမ့္
တသိမ့္သိမ့္ရင္မွာေမွ်ာ္ ေပ်ာ္မိပါရဲ ့။ ။

ေရးသားသူ။ ။ျမသန္းလင္း
ျမသန္းလင္း သစ္ပင္ငယ္တစ္ပင္၏ဖူးပြင့္ျခင္း ကဗ်ာစာအုပ္မွကူးယူတင္ျပပါသည္။

Friday, June 21, 2013

အလံျဖဴႏွင့္ လူ


ေလပူေနပူ ေမႊခဲ့ေပမယ့္
ဒီတစ္ေႏြေတာ့ ေက်ာ္ခဲ့ျပီ။
ဒီတစ္မိုးအေရာက္ စႏုိးစေနာင့္ျဖစ္ေနတုန္း
၀ုန္း၀ုန္းဒုိင္းဒိုင္း မုတ္သုံရိုင္းေမႊ
အေျခယိုင္တဲ့အိမ္ေတြ အနိစၥေရာက္
ေနာက္ကဘာေတြလဲ တေ၀ါေ၀ါနဲ ့
ေဒေ၀ါဆိုတာ လာျပန္ပလား

ဟုတ္ပ....ျမင္းရိုင္းစီးတဲ့မိုး
ႏြားသုိးၾကိဳးျပတ္ေနေပါ့။
ကေသာကေျမာ အိမ္အျပန္
မခံသာေအာင္ နားပူနားဆာ
မယားမူယာက စကားနဲ ့ေခ်ာက္
အမိုးေပါက္တာ ဖာရမတဲ့။
မုိးကုန္ေတာ့ ေဆာင္းအ၀င္
ခေတာင္းျပင္ လုပ္ခြင္ေျပာင္း
ညေရးေကာင္းလဲ မအိပ္သာ
လသာေပမယ့္ ဗိုင္းငင္စရာမရွိ
မုိးရြာတုန္းကလည္း ေရမခံႏုိင္ခဲ့
ဒီလိုနဲ ့ ဒီလိုနဲ ့ရာသီေတြလွည့္ေျပာင္း
ေခါင္းတစ္လံုး ျဖဴခဲ့ျပီ။ ။

ေရးသားသူ။ ။ျမသန္းလင္း
ျမသန္းလင္း သစ္ပင္ငယ္တစ္ပင္၏ဖူးပြင့္ျခင္း ကဗ်ာစာအုပ္မွကူးယူတင္ျပပါသည္။

Thursday, June 20, 2013

မရပ္တမ္း မနားတမ္း


အေတာင္မခတ္ေတာ့တဲ့ငွက္
ေရမကူးေတာ့တဲ့ငါး
လူသြားလူလာမရွိေတာ့တဲ့လမ္း
လူမေနေတာ့တဲ့ျမိဳ ့
လည္ပတ္မႈမရွိေတာ့တဲ့စက္
အလွအပမမက္ေတာ့တဲ့မိန္းကေလး
မဖူးပြင့္ေတာ့တဲ့ပန္းပင္
ခက္လက္မေ၀ဆာေတာ့တဲ့သစ္ပင္
မေတာက္ပေတာ့တဲ့ပတၱျမား

ၾကယ္တာရာမရွိေတာ့တဲ့ေကာင္းကင္
မလင္းပေတာ့တဲ့ "လ"
မပူျပင္းေတာ့တဲ့ "ေန"
အသိမရွိေတာ့တဲ့ "က၀ိ"
"သတိ" မရွိေတာ့တဲ့ ေယာဂီ
အက်င့္မရွိေတာ့တဲ့ "ရေသ့"
သတၱိမရွိေတာ့တဲ့ "သူရဲေကာင္း"
အသက္မ၀င္ေတာ့သလုိပါဘဲ
ဒါေၾကာင့္..... တုိ ့လက္ တုိ ့ေျခရွိေနသမွ်
ဧရာ၀တီလိုစီးမွ.........
ဘ၀အဓိပၸါယ္ရွိလိမ့္မယ္။ ။

ေရးသားသူ။ ။ျမသန္းလင္း
ျမသန္းလင္း သစ္ပင္ငယ္တစ္ပင္၏ဖူးပြင့္ျခင္း ကဗ်ာစာအုပ္မွကူးယူတင္ျပပါသည္။

Wednesday, June 19, 2013

ငါ (သို ့) သကၠာယ


ငါကုိယ္ငါ မသိခင္က
ငါဟာ.......
လ တစ္မင္း ေန တစ္စင္းေပါ့။
ငါ့ကုိယ္ငါ နည္းနည္းသိလာေတာ့
ငါဟာ.........
မွန္အိမ္တစ္လံုး၊ မီးခြက္တစ္ခြက္။

ငါကိုယ္ငါ ပိုသိလာေတာ့
ငါဟာ..........
ဖေယာင္းတိုင္တစ္တိုင္
ပိုးစုန္းၾကဴးတစ္ေကာင္ ။
ငါကိုယ္ငါ လံုး၀သိလာတဲ့အခါ
ငါဟာ.............
ဘာမွမဟုတ္ နာမ္ နဲ ့ရုုပ္။

ေရးသားသူ။ ။ျမသန္းလင္း
ျမသန္းလင္း သစ္ပင္ငယ္တစ္ပင္၏ဖူးပြင့္ျခင္း ကဗ်ာစာအုပ္မွကူးယူတင္ျပပါသည္။

Tuesday, June 18, 2013

အတိုး အဆုတ္


ကမာၻဦးက မရွိခဲ့တဲ့
သိပၸံပညာထြန္းကားမႈ ရလဒ္ အဖူးအပြင့္အသီး
ေကာင္းေကာင္းၾကီး ခံစားေနၾက
ျမိဳ ့ျပေက်းလက္...။
ကမာၻဦးက မရွိခဲ့တဲ့
ေရာဂါကပ္ဆိုး အမ်ဳိးမ်ဳိး
ျဂိဳလ္ဆိုးပမာ ကမာၻေပၚ၀င္ေရာက္
ဦးေႏွာက္ေျခာက္ေနၾကျပီ။

ကမာၻဦးက မရွိခဲ့တဲ့
ယဥ္ေက်းမႈအနုပညာ
အသိအတတ္ေတြဟာ
ကမာၻမွာ တြင္က်ယ္ ေနရာယူခဲ့ျပီ။
ကမာၻဦးက မရွိခဲ့တဲ့ ျဗဟၼစိုရ္တရားပစ္ပယ္မႈ
က်င့္၀တ္တရား ေလ်ာ့ပါးမႈ
မေကာင္းမႈ အစုစုေတြလည္း
တို ့ရင္ထဲပုန္းခုိ အေကာင္းေတြလဲျပိဳ
မလိုအပ္တာေတြ
ကမာၻေျမကို စိုးမိုးကုန္ၾကျပီ။
ရုပ္ပိုင္း စိတ္ပိုင္း
သမိုင္းျဖစ္ေပၚမႈအစုစု
ျပဳစုစစ္တမ္း ကိန္းဂဏန္းခ်င္းယွဥ္
ရွင္သန္မႈ မွန္ကန္ပါေစသတည္း။
 


ေရးသားသူ။ ။ျမသန္းလင္း
ျမသန္းလင္း သစ္ပင္ငယ္တစ္ပင္၏ဖူးပြင့္ျခင္း ကဗ်ာစာအုပ္မွကူးယူတင္ျပပါသည္။

Monday, June 17, 2013

သံေခ်ာင္းေခါက္သံ


အသက္ေငြ ့ေငြ ့သာ က်န္ေတာ့တဲ့
အိပ္မက္မ်ားကို ဆက္မက္ေနတုန္း
မိုးေသာက္ဟာ
လမ္းေဟာင္းၾကီးအတိုင္း လွမ္းခဲ့ေပါ့။

အားလံုးအတြက္ မိုးလင္းခဲ့ေပမဲ့
ငါ့အတြက္ေတာ့ မိုးမလင္းခဲ့ေသးဘူး
အိပ္မက္မူးမူး သူရူးတေယာက္လုိ
ဆက္မက္လို ့မရေတာ့တာေတြ
ဆက္မက္ေနတုန္း

ျဗဳန္းဆို မလုပ္မျဖစ္တာေတြ လုပ္ဖို ့
ကိုယ္ခႏၶာအစိတ္အပိုင္းတစ္ခ်ဳိ ့က
စတင္အခ်က္ေပးသံေခ်ာင္းေခါက္ေနေပါ့။

ေက်ာင္းေခါင္းေလာင္းသံ
မီးကင္းသံေခ်ာင္းေခါက္သံေတြထက္
အေရးပါတဲ့
အခ်က္ေပးသံ မလြန္ဆန္နို္င္ခဲ့
အိပ္မက္ကိုပစ္ အခ်စ္ကိိုိေဘးခ်ိတ္
မမွိတ္မသုန္ ေဆာင္ရြက္ရမဲ့အေရး
သုတ္သုတ္ထလို ့ေျပး.....
၀မ္းေရး ၀မ္းေရး.........။

ေရးသားသူ။ ။ျမသန္းလင္း
ျမသန္းလင္း သစ္ပင္ငယ္တစ္ပင္၏ဖူးပြင့္ျခင္း ကဗ်ာစာအုပ္မွကူးယူတင္ျပပါသည္။

Sunday, June 16, 2013

သူတုိ ့အေျပာ


"ခ်စ္သူ"ကေျပာေတာ့
ကို္ယ္"လူေခ်ာ"
"မုန္းသူ"ကေျပာေတာ့
နက္ေက်ာေက်ာ။

ေစာဒကတက္စရာမလုိပါ
သူတုိ ့အဆုိဟာ သူတုိ ့သေဘာပဲ။

ေတာထဲေလွ်ာက္ေလွ်ာက္
ေတာင္ေပၚတက္တက္
ဘ၀ဂ္ေရာက္ေရာက္
ဦးေႏွာက္နဲ ့ေ၀ဖန္
ကုိယ့္လမ္းမွန္ကုိယ္အေရာက္
ခရီးေပါက္ဖုိ ့ပဲ။

ေရးသားသူ။ ။ျမသန္းလင္း
ျမသန္းလင္း သစ္ပင္ငယ္တစ္ပင္၏ဖူးပြင့္ျခင္း ကဗ်ာစာအုပ္မွကူးယူတင္ျပပါသည္။

Saturday, June 15, 2013

အခ်စ္ရနံ ့ အခ်စ္ကာလမ်ား


ႏွင္းဆီရနံ ့ရတဲ့အခါ
မင္းနွင္းဆီ ပန္ခဲ့တဲ့ေန ့ကိုသတိရ၊
စပယ္ရနံ ့ရတဲ့အခါ
မင္းစပယ္ ပန္ခဲ့တဲ့ေန ့ကိုသတိရ၊
ခေရရနံ ့ရတဲ့အခါ
မင္းခေရပန္တဲ့ေန ့ကိုသတိရ၊
စကား၀ါရနံ ့ရတဲ့အခါ
မင္းစကား၀ါ ပန္ခဲ့တဲ့ေန ့ကိုသတိရ၊

ပန္းရနံ ့ပန္းသတင္း
ေလညွင္းထဲ မွာမင္းလုိက္လာျပီ၊
ကုိယ္ေရာင္ကို္ယ္၀ါ
ေဆာင္၍ျပေန
အတီေတရက္စဲြ
ရင္ထဲလႈပ္ခတ္ တစ္ဖ်တ္ဖ်တ္
အပ္ေၾကာင္းထပ္ ခ်စ္စကား
နားထဲမွာ တုိးဖြညင္သာ
ကဗ်ာ....ကဗ်ာ.....ေလးေတြ
ေမြးဖြားခဲ့ျပီေမ။

ေရးသားသူ။ ။ျမသန္းလင္း
ျမသန္းလင္း သစ္ပင္ငယ္တစ္ပင္၏ဖူးပြင့္ျခငး္ ကဗ်ာစာအုပ္မွကူးယူတင္ျပပါသည္။

Thursday, June 13, 2013

ပုစၧာ


ေနလံုးၾကီးကို
မီးပြင့္ၾကီးတစ္ပြင့္လို
ပိတ္လို ့ဖြင့္လို ့ရမယ္ဆိုရင္။

လ၀န္းၾကီးကိုလည္း
မီးပြင့္ၾကီးတစ္ပြင့္လုိ
ပိတ္လုိ ့ဖြင့္လုိ ့ရမယ္ဆိုရင္။

ေန ၊ လ ခလုပ္ေတြကုိလည္း
လူေတြက ပိတ္နုိင္ ဖြင့္နုိင္တဲ့
အခြင့္ရွိခဲ့မယ္ဆိုရင္။

အဲဒီအခြင့္အေရး
သုိ ့မဟုတ္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို
လူေတြ ဘယ္လိုမ်ား
အသံုးခ်ၾကေလမလဲ။

ယခုလက္ရွိ
ေန၊ လ တို ့ကုိယ္တိုင္
ေဆာင္ရြက္ေနမႈထက္
သာမည္ သုိ ့မဟုတ္
ပုိေကာင္းမည္ ထင္ပါသလား။

ေရးသားသူ။ ။ျမသန္းလင္း
ျမသန္းလင္း သစ္ပင္ငယ္တစ္ပင္၏ဖူးပြင့္ျခင္း ကဗ်ာစာအုပ္မွကူးယူတင္ျပပါသည္။

Wednesday, June 12, 2013

မ်က္ႏွာသစ္ျခင္း


မနက္တုိင္း မ်က္ႏွာသစ္
အလုပ္လုပ္ျပီးတိုင္း မ်က္ႏွာသစ္
စားခါေသာက္ခါနီးတိုင္း
လက္ေဆးရင္း မ်က္ႏွာသစ္
သစ္သစ္ေနေပမယ့္
တကယ္သစ္သလား။

တစ္ေန ့ထက္တစ္ေန ့
ေဟာင္းေဟာင္းလာေနတဲ့ ဒီမ်က္ႏွာ
ေရနဲ ့ေဆး ဆပ္ျပာနဲ ့ပြတ္ရံုေလးနဲ ့
သစ္နုိင္မလား။

ဒါေတြဟာ အေပၚယံကိစၥေတြ
အတြင္းက အနွစ္သာရေတြ သစ္မွသာ
ဒီမ်က္နွာေတြ သစ္နုိင္မွာ
အႏွစ္နဲ ့အကာ
ဘယ္ဟာကို အေလးထားရမလဲ၊
ဒီအေျဖကို
အားလံုးသိျပီးသား။ ။



ေရးသားသူ။ ။ျမသန္းလင္း
ျမသန္းလင္ သစ္ပင္ငယ္တစ္ပင္၏ဖူးပြင့္ျခင္း ကဗ်ာစာအုပ္မွကူးယူတင္ျပပါသည္။

Tuesday, June 11, 2013

မသိျခင္း


ေလာကမွာ
ငါမသိတာေတြအမ်ားၾကီးပဲ။
ငါဟာ........
ငါ့ရဲ ့စား၀တ္ေနမႈေလာက္ပဲ
ဘယ္လုိဖန္တီးရမလဲလို ့သိခဲ့တယ္။

ဒါေလးနဲ ့မေက်နပ္လို ့
ဆရာေတာ္ထံမွာ
ကိုယ့္ရဲ ့ႏုံလြန္းတဲ့အျဖစ္ကို
ေလွ်ာက္ထားမိတယ္။
ဆရာေတာ္က
"မသိတာေတြထဲမွာ
သိတာေလးတစ္ခုေတာ့ ရွိပါေစ။
အဲဒါက နာမ္ရုပ္ဓမၼ
သခါၤရတုိ ့ရဲ ့
ျဖစ္မႈပ်က္မႈကို
သိေအာင္ၾကိဳးစား" တဲ့။


ေရးသားသူ။ ။ျမသန္းလင္း
ျမသန္းလင္ သစ္ပင္ငယ္တစ္ပင္၏ဖူးပြင့္ျခင္း ကဗ်ာစာအုပ္မွကူးယူတင္ျပပါသည္။

Monday, June 10, 2013

ခါး၀တ္ပုဆိုး


မေလွ်ာ္ မဖြတ္ မလွမ္း ျဖစ္ခဲ့တဲ့
အ၀တ္ေတြမ်ားေပမယ့္
၀တ္စရာႏွလံုးသား အျဖဴထည္ရွိရင္
လူ ့ဘံုအလယ္မွာ
လိပ္ျပာသန္ ့စြာ ၀တ္ႏုိင္ပါရဲ ့။

ႏွစ္ေထာင္ သံုးေထာင္တန္
ေဖာရိန္းရွပ္ေတြ
သံုးေထာင္ ေလးေထာင္တန္
ေဘာင္းဘီရွည္ေတြ၊ မ၀တ္ႏုိင္လည္း
ခါး၀တ္ပုဆိုးသာ ျမဲပါေစ.....
က်က္သေရတိုးလုိ ့
အခက္ေ၀ျဖိဳးမွာ ေသခ်ာသေလ။ ။

ေရးသားသူ။ ။ျမသန္းလင္း
ျမသန္းလင္ သစ္ပင္ငယ္တစ္ပင္၏ဖူးပြင့္ျခင္း ကဗ်ာစာအုပ္မွကူးယူတင္ျပပါသည္။

Saturday, June 8, 2013

အိမ္ကေလး မခုိင့္တခိုင္


ခပ္ညံ့ည့ံ လူေန အိမ္ကေလးေတာင္
ေကာင္းေကာင္း မေဆာက္တတ္ေတာ့
ဘ၀ေန အိမ္ၾကီးကို
ပီပီျပင္ျပင္ ေဆာက္ဖို ့က်
ပိုခက္ခဲျပီေပါ့ကြယ္။

ႏွစ္ကိုယ္စာ အခ်စ္အိမ္ကေလး
တည္ေဆာက္ခဲ့ခ်ိန္ဟာလည္း
ဘ၀တစ္၀က္ သကၠရာဇ္ေတြနဲ ့အမွ်ပါဘဲ.....
အိမ္ကေလးလႈပ္ယိုင္ယိုင္ မခိုင့္တခိုင္မွာ
ဧည့္သည္ေတြ(ရင္ေသြးငယ္ေတြ)ကလည္း
ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္၊ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္
ေနသြားၾကေသး
အဲဒီထဲမွာ ေၾကြးရွင္ေတြလည္း ပါေလေတာ့
မရွိ ရွိတာေလး ထုိးဆပ္ခဲ့ရေပါ့။

ခုေတာ့.........အိမ္ကေလးလည္း
ေလအတိုးမွာ ယိုင္လဲျပိဳကဲြ
က်ားကန္လို ့ပင္ မရေတာ့
ေျမေပၚ ဘံုးဘံုးလဲေပါ့
ဘာမ်ား .....ဘာမ်ား......တတ္ႏုိင္ဦးမွာလဲေလ။ ။

ေရးသားသူ။ ။ျမသန္းလင္း
ျမသန္းလင္း သစ္ပင္ငယ္တစ္ပင္၏ဖူးပြင့္ျခင္း ကဗ်ာစာအုပ္မွကူးယူတင္ျပသည္။

Friday, June 7, 2013

အခ်စ္ပင္


ျခံေထာင့္က ပိေတာက္ပင္ၾကီးဟာ
တုိ ့စိုက္ခဲ့တာေပါ့။

ေခါင္းရင္းက သနပ္ခါးပန္းပင္ေလးကိုလည္း
တုိ ့ပဲစိုက္ခဲ့တာေလ။

ဟို...........ေရွ ့ကယုဇနပင္ေလးကိုလည္း
တုိ ့ပဲစိုက္ခဲ့တာေလ။

ဒီဘက္နားက စကား၀ါ၊ စကားစိမ္းနဲ ့
ခေရပင္ ေလးေတြကိုလည္း
တုိ ့ပဲစုိက္ခဲ့တာပါ။

ေဟာဒီ.............တို ့ရင္ထဲက
အခ်စ္ပင္ေလးကေတာ့
တို ့မစိုက္ဘဲ၊ ေပါင္းမသင္ ေရမေလာင္း
ေျမေထာင္မေပးဘဲ
ေပါက္ေရာက္ရွင္သန္ခဲ့တာပါကြယ္။

ဒါေပမဲ့..............
အေလ့က်ေပါက္ခဲ့တာေတာ့
မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ။

ေရးသားသူ။ ။ျမသန္းလင္း
ျမသန္းလင္း သစ္ပင္ငယ္တစ္ပင္၏ဖူးပြင့္ျခင္း ကဗ်ာစာအုပ္မွကူးယူတင္ျပပါသည္။

Thursday, June 6, 2013

ကမာၻႏွင့္လူ

ကမာၻေျမၾကီးသာ
လူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ရင္
သတၱ၀ါေတြလြယ္ပါ့မလား။

သူ ့ေက်ာေပၚမွာ
စာနာေထာက္ထားမႈမဲ့
အျပဳအမူေတြနဲ ့
အၾကင္နာမဲ့စြာ
သို ့မဟုတ္......
စာနာေထာက္ထား
ၾကင္နာသနားစြာ။

ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္
ကမာၻေျမၾကီးသာ
လူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ရင္

ကမာၻနွင့္ လူ(သို ့)သတၱ၀ါ
ေနရာခ်င္းခဏေလာက္ လဲၾကည့္ပါ။ ။

ေရးသားသူ။ ။ျမသန္းလင္း
ျမသန္းလင္း သစ္ပင္ငယ္တစ္ပင္၏ဖူးပြင့္ျခင္း ကဗ်ာစာအုပ္မွကူးယူတင္ျပသည္။

Wednesday, June 5, 2013

အေမ့ပံုရိပ္နွင့္အတူ


အေမ့ပါးေပၚက အေရျပားအတြန္ ့ေတြဟာ
သားအတြက္ ပန္းခ်ီေကာက္ေၾကာင္းလွလွေလးေတြပါပဲအေမ။
အေမ့ေခါင္းေပၚက ေငြေရာင္ဆံပင္ေတြဟာ
အေမ့ႏွလံုးသားပိုျပီးျဖဴစင္လာတဲ့ လကၡဏာေတြလို ့
သားျမင္ပါတယ္။
အေမ့မ်က္လံုးေတြ မႈန္ေနၾကေပမယ့္
အေမ့ရဲ ့အသိဥာဏ္ေတြ ပိုျပီးၾကည္လင္လာျပီလို ့
သားထင္ပါတယ္။

အေမ့ခါးကိုင္းလာတာလည္း ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ကို ပူေဇာ္ဖို ့
အသင့္ျဖစ္ေနတာေပါ့။
အေမ့နားထုိင္းလာတာေၾကာင့္ အကုသုိလ္ျဖစ္မဲ့အသံေတြ
မၾကားရေတာ့ဘူးေပါ့။
အေမ့ရဲ ့အျပံဳးေတြဟာလည္း
အပ်ဳိစင္ဘ၀ကလို လွေသြးၾကြယ္ေတာ့မွာ မဟုတ္ေပမဲ့
ေအးျမျငိမ္းခ်မ္းပါဘိေတာ့တယ္
အေမရယ္..................။
 


ေရးသားသူ။ ။ ျမသန္းလင္း
ျမသန္းလင္း သစ္ပင္ငယ္တစ္ပင္၏ဖူးပြင့္ျခင္း ကဗ်ာစာအုပ္မွကူးယူတင္ျပပါသည္။

Tuesday, June 4, 2013

နံနက္ဦး



ငါအိပ္ေနတုန္း
ပန္းမ်ဳိးတစ္ရာမက၊ ဖူးပြင့္ကုန္ၾကေပါ့။
ငါအိပ္ေနတုန္း
ကမး္မွာဆိုက္ကပ္ထားတဲ့ေလွေတြ
ထြက္ကုန္ၾကေပါ့။
ငါအိပ္ေနတုန္း
အိပ္တန္းေပၚကငွက္တုိ ့၊အစာရွာထြက္ကုန္ၾကေပ့ါ။

ငါအိပ္ေနတုန္း
ျခံထဲကႏြားတစ္အုပ္
စားက်က္ထဲေရာက္ကုန္ၾကေပါ့။
ငါအိပ္ေနတုန္း
ၾကယ္ေလးေတြ၊ တာ၀န္ေက်ခဲ့ၾကေပါ့။
ငါအိပ္ေနတုန္း
ႏွင္းကေလးေတြေ၀ခဲ့ၾကေပါ့။
ငါအိပ္ေနတုန္း
အာရုဏ္ေရာက္ျခည္ႏုတို ့
ကမာၻေလာကကို၊ နမ္းရႈိက္ေနၾကေပါ့။
အိပ္ရာအထ၊ တဒဂၤ၀ယ္
ေနာက္က်က်န္ရစ္၊ ငါ့အျဖစ္ကို
ေအာ္ဟစ္ရူးသြပ္လုိက္ခ်င္ပါဘိေတာ့။ ။
 


ေရးသားသူ။ ။ျမသန္းလင္း
ျမသန္းလင္း သစ္ပင္ငယ္တစ္ပင္၏ဖူးပြင့္ျခင္း ကဗ်ာစာအုပ္မွကူးယူတင္ျပပါသည္။